6 t/m 17 februari

Huisartsen...

Maandag 6 februari voelde ik een lichte verbetering aan het oog, maar het was nog niet helemaal weg. De arts in Groningen had blijkbaar het juiste middeltje voorgeschreven. Althans, dat dacht ik natuurlijk! Om geen risico te nemen besloot ik, in overleg met mijn directie, deze dag niet te gaan werken. Voor degene het nog niet weten. Ik ben leerkracht binnen het basisonderwijs en een trotse meester van een groep 7/8. Wel ben ik met gevaar voor eigen leven in de auto gestapt en richting school gereden. Ik wilde daar alvast het een en ander voorbereiden voor dinsdag, want dan begon mijn groep 8 aan de eindtoetsen van dit schooljaar. Sowieso zit het in mijn karakter om zo vaak mogelijk te werken... I love my job!

Dinsdag 7 en woensdag 8 februari. De CITO was werkelijk van start gegaan. De kinderen bloednerveus en de meester met anderhalf oog de groep in de gaten houden. Het moet voor een buitenstaander een hilarisch tafereel zijn geweest. Toch waren die dagen prima te doen. Alleen het autorijden was een behoorlijk avontuur. Zowel `s ochtends als `s middags hield ik mijn ene oog dicht tijdens het rijden. Eenmaal op school deed ik de zalf erin en stond ik er niet zo veel meer bij stil.

Woensdag was de tube Fucithalmic alweer bijna leeg. Mijn vader zegt altijd: "Met medicijnen moet je nooit te zuinig doen." Dat advies heb ik altijd trouw gevolgd. Ook was de irritatie nog niet helemaal weg, dus een herhaalreceptje was nodig. Uiteraard maakte ik een afspraak voor die middag, want dan kon het gewoon buiten mijn werk om (haha leer me kennen)! Mijn eigen huisarts was klaarblijkelijk op vakantie en dus moest ik naar een plaatsvervangende arts. Ik heb daar nooit zo'n moeite mee, zolang een arts maar zijn werk doet. Eenmaal aangekomen viel me op hoe snel ik weer buiten stond. Dr. Schoema scheen met een lampje in het oog en ik moest het lampje volgen. Wederom was het oordeel duidelijk en kordaat: "Doorgaan met Fucithalmic, totdat de tube helemaal leeg is. Daarna gaan beginnen met Trafloxal." Ik kreeg geen herhaalrecept, maar een ander medicijn. Wel bleken deze druppels ook bedoeld tegen bacteriën. Te goeder trouw heb ik zijn raad maar opgevolgd.

Anderhalve week tot aan 17 februari ben ik gewoon blijven werken. De CITO zat erop en met de kinderen heb ik nog wat ontspannende activiteiten gedaan. Omdat het prachtig winterweer was, zijn we die vrijdag lekker wezen schaatsen. 

Ook ben ik in die week (14 februari) naar mijn studie in Tilburg geweest. Ik volg een opleiding tot middenmanager in het Onderwijs. Een zeer boeiende studie met erg interessante personen. Ik heb het er graag voor over om met moeite die afstand te overbruggen. Nog steeds met een oog dichtknijpend.

Zoals ik al eerder heb verteld vind ik het heel vervelend om een bril te dragen. Toch liep ik al anderhalve week met een bril van voor de Middeleeuwen. Het werd dus tijd voor wat nieuws. Samen met Maud ben ik naar de opticien gegaan om mijn toekomstige nieuwe bril uit te zoeken. Ik ging ervan uit dat met een weekje de ontsteking wel over zou zijn. De bril reserveerde ik, zodat ik een week later een oogtest kon doen. Toevallig zit er op de foto precies een stickertje voor het oog...een voorteken???

De week daarna veranderde het oog verder niet. Het leek in een soort rustfase. Toch was het vooral irritant dat het nu al twee weken duurde. Op een maandag belde ik weer met de huisarts, maar hij bleek nog steeds op vakantie. Aangezien het een zeer fijne dokter is, wilde ik per se hem spreken. Donderdag 16 februari had ik een afspraak met hem. Hij wilde niet meer wachten met een bezoek aan een oogarts. Ik kon kiezen uit het Oogziekenhuis en uit het Maasstadziekenhuis. Volgens hem maakte de keuze niet zo heel veel uit. Ik kon sneller terecht bij het laatst genoemde ziekenhuis. Overigens was het voor mij ook dichterbij, zodat ik (daar heb je hem weer) mijn werk niet teveel hoefde te missen... Mede door een telefoontje van mijn huisarts, kon ik nog de volgende dag in het ziekenhuis terecht.

Voor die ene dag kreeg ik weer een nieuwe druppels. Diclofenac oogdruppels zou er voor zorgen dat de irritatie niet erger werd. 

Wat zich afspeelde in ziekenhuis lees je de volgende keer!