Weekendje Groningen
Vrijdag 3 februari
was de eerste dag van dit jaar dat er behoorlijk wat sneeuw viel in
Nederland. Juist op die dag vertrokken wij (mijn familie) naar Groningen
voor een gezellig weekendje weg. Uiteraard heb ik wel eerst gewoon
gewerkt en mijn collega`s verklaarde me langzamerhand voor gek. Als we
de nieuwsberichten moesten geloven dan stond bijna heel Nederland vast
met de auto. Mijn zus Eefje en mijn vriendin Maud waren die dag al
eerder vertrokken. Zij hielden mij op de hoogte van hun ontwikkelingen.
Ze reden met 50 km per uur vanuit Rotterdam richting Groningen en
stonden inderdaad geregeld vast. Een rasoptiemist als ik wilde
niet opgeven en daarom besloot ik direct na mijn werk mijn broertje
Florian en zijn vriendin Alina op te halen. Het ritje door de stad kost
me normaal gesproken zo'n 20 minuten. Nu deed ik er ruim een uur over,
niet echt een goed vooruitzicht. Eenmaal daar aangekomen was dit de
situatie...
Wij
moesten vanuit Rotterdam naar Groningen rijden. Het probleem zat hem in
het "hoe kan het ook anders" pekelen. Na kort overleg besloten Florian,
Alina en ik de reis iets te verlaten, omdat dan de grootste drukte wel
geweest was en de wegen beter gepekeld zouden zijn.
Ondertussen
was de situatie van het oog niet heel veel veranderd. Een beetje rood
en af en toe wat last van wat licht, meer was het eigenlijk niet.
Tijdens het autorijden heb ik er dan ook niet heel veel last van gehad.
Uiteindelijk
bleek het een barre tocht. We hebben er ruim 7 uur over gedaan met
onderweg alleen een stop om wat te eten. Niks te klagen, want Eefje en
Maud konden daar nog een paar uurtjes bij optellen!
Zaterdag 4 februari
werd ik wakker en meteen merkte ik het... Mijn oog is erger geworden.
Je kent het misschien wel? Je ligt lekker te slapen en plotseling doet
iemand het licht aan. Je ogen reageren meteen en je knijpt ze
automatisch dicht. Dit was bij mij ook het geval, alleen ging het die
ochtend niet meer weg. Voor zover ik kon zien was het oog ook weer
ietsjes roder geworden. Mijn moeder, vriendin en alle anderen vonden dat
ik maar de huisartsenpost in Groningen moest bellen. Het leek mij ook
niet verstandig om hier nog langer mee te wachten en dus heb ik dat maar
gedaan. Volgens de mevrouw aan de lijn kon ik diezelfde ochtend nog
terecht bij het ziekenhuis, dus snel kleren aan en die kant op. Samen
met Maud ben ik daar naartoe gegaan...
Eenmaal
aangekomen werden we direct geholpen door aardige huisarts. Ik weet
alleen nog dat hij een witte baard had, want dat deed zeer aan mijn
ogen. Hij keek met een lampje in het oog en vroeg: "Draag je normaal
gesproken lenzen?" Ik kon dit natuurlijk alleen maar be-amen. De
volgende uitspraak staat nog steeds op mijn netvlies: "Dan kunnen het
twee dingen zijn; of het is een bacteriële infectie, of het is een
virusinfectie. Aangezien jij lenzen draagt, zal het vast en zeker een
bacteriële infectie zijn. Voorlopig dus even geen lenzen dragen en ik
zal een zalfje uitschrijven." Vervolgens maakte hij nog een grapje:
"Maandag moet het wel weer beter gaan. Ze hebben in Rotterdam goede
ziekenhuizen toch?" Maud en ik hebben vervolgens het zalfje opgehaald en
dit bleek voor mij geen onbekende. Fucithalmic had ik al eens jaren
geleden gebruikt, want toen had ik ook een bacteriële infectie. Destijds
werkte dat inderdaad prima en was ik zo van het geïrriteerde oog af.
Vol goede moed ging ik voor de rest van de dag aan de zalf.
Zondag 5 februari
was er nog niet veel verandering. Ook deze dag ben ik gewoon in het
vakantiehuisje gebleven met alle gordijnen dicht. Heel gezellig, want de
televisie werkte niet en daarom ben ik lekker lang ontspannen wezen
douchen. Misschien is dat toch echt mijn favoriete tijdverdrijf. Ik was
eerlijk gezegd blij dat het weekend erop zat en we weer huiswaarts
keerden. Er moest alleen nog een aantal kilometertjes naar huis gereden
worden. Gelukkig heb ik aan Maud een goeie! Die avond kwam ik erachter
dat zelfs lampen van auto`s behoorlijk fel kunnen zijn. Oftewel handdoek
over mijn hoofd en ogen dicht! De terugreis was een stuk beter dan de
heenreis. De pekelwagens hadden hun dienst bewezen en de wegen waren
hierdoor weer sneeuwvrij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten